Istnieją dwie zasadniczo różne metody tworzenia kopii zapasowej systemu Windows. Jedna to kopia zapasowa obrazu systemu, druga to klasyczna metoda tworzenia kopii zapasowych. Oto krótki opis różnicy i sposobu tworzenia kopii zapasowej:

Kopia zapasowa obrazu systemu tworzy obraz systemu 1:1 zawierający wszystkie pliki systemowe, partycje systemowe lub naprawcze oraz obszar rozruchowy. Jeśli dysk twardy ulegnie awarii, po wymianie dysku można przywrócić obraz na nowy dysk twardy. Oznacza to, że nie musisz ponownie instalować systemu i programów. Wada: taki obraz kończy się w ogromnym pliku. Jest tak duży, ponieważ zawiera również wszystkie programy i pliki systemowe. Po pierwsze stworzenie obrazu zajmuje dużo czasu, a po drugie zajmuje dużo miejsca. Zdecydowanie nie chcesz tego robić codziennie. Na koniec możesz samodzielnie ponownie zainstalować system Windows lub programy w sytuacji awaryjnej. Obraz jest bardziej jak coś, co robisz raz lub dwa razy w roku. Nie musisz więc ponownie instalować aktualizacji z kilku lat, jeśli musisz przywrócić dysk z obrazu.

Tworzysz to w ten sposób: Podłącz dysk twardy USB, który ma co najmniej wystarczającą ilość wolnego miejsca, aby pomieścić całą zawartość wbudowanych dysków twardych. Teraz kliknij Start, wpisz kopię zapasową, a następnie kliknij Kopia zapasowa i przywracanie, aby utworzyć obraz systemu. Wybierz dysk USB jako miejsce docelowe, a następnie zakończ proces i daj systemowi czas na zapisanie wszystkich danych.

Aby utworzyć obraz systemu, przejdź do $ ('. MagnificPopup'). MagnificPopup ({
typ: 'obraz'
});

Klasyczna kopia zapasowa ma inny cel niż obraz. W przypadku awarii dysku twardego lub ataku trojana szantażującego najbardziej brakujące dane to te, których nie można odzyskać w inny sposób. Są to dokumenty, które sam stworzyłeś, starannie utrzymana kolekcja zdjęć lub muzyki lub pliki księgowe. Jeśli to możliwe, należy tworzyć kopie zapasowe tych danych codziennie lub zawsze, gdy w bazie danych zmieniło się coś, o czym warto wspomnieć. Zajmuje to znacznie mniej miejsca niż obraz. Ponadto po wykonaniu pełnej kopii zapasowej klasyczną metodą kopii zapasowej można wykonać kopię zapasową tylko zmienionych lub nowych plików. Robi się to znacznie szybciej, dlatego jest to coś, co akceptujesz na co dzień, gdy dane są dla Ciebie ważne.

W systemie Windows 10 przejdź do Start / Ustawienia (symbol koła zębatego) / Aktualizacja i zabezpieczenia. Kliknij Kopia zapasowa w lewej kolumnie i włącz kopię zapasową. Wybierz miejsce przechowywania za pomocą opcji Więcej i sprawdź foldery, których kopia zapasowa ma zostać utworzona, aby sprawdzić, czy zawierają wszystkie Twoje ważne pliki. Kliknij Utwórz kopię zapasową teraz, a zostanie utworzona kopia zapasowa.

Inne podejście: klasyczna kopia zapasowa danych $ ('.MagnificPopup'). MagnificPopup ({
typ: 'obraz'
});

Klasyczna kopia zapasowa ma na celu ochronę danych użytkownika. W rzeczywistości obraz systemu ma na myśli tylko instalację. Niemniej jednak, twoje własne pliki również są w tym zawarte. Załóżmy na przykład, że pewnego dnia po prostu zrobiłeś obraz systemu, ale nie utworzyłeś kopii zapasowej. Ważny plik mógł zostać utracony z powodu awarii programu lub przypadkowego nadpisania. Jak odzyskać ten plik?

Tak to działa: Podłącz dysk twardy, na którym utworzyłeś obraz systemu. Pojawia się na przykład jako dysk E: (lub inna litera) w Eksploratorze Windows. Na nim znajdziesz folder o nazwie WindowsImageBackup. Otwórz go i kliknij Kontynuuj, gdy zostaniesz zapytany o „Autoryzację”. Wewnątrz znajduje się folder z nazwą twojego komputera. Otwórz również ten folder i ponownie kliknij Kontynuuj, jeśli to konieczne. Znajdziesz tam folder o nazwie «Backup 2016-XX-XX XXXXXX», gdzie X oznacza datę i inne cyfry.

Zawiera pliki * .vhdx, które należą do obrazu dysku twardego, czasami jest kilka plików. Kliknij prawym przyciskiem największy z tych plików. To ten, który prawdopodobnie zawiera pliki, których szukasz. Podczas korzystania z funkcji Mount zwykle pojawia się nieco obszerny komunikat o błędzie: „Obraz dysku nie jest zainicjowany, zawiera partycje, których nie można rozpoznać, lub zawiera woluminy, do których nie przypisano liter dysków. Użyj przystawki Zarządzanie dyskami, aby upewnić się, że dysk, partycje i woluminy są w stanie nadającym się do użytku. »

Brak wyniku: kliknięcie prawym przyciskiem myszy i udostępnienie początkowo powoduje wyświetlenie komunikatu o błędzie $ ('. MagnificPopup').
typ: 'obraz'
});

To normalne. W takim przypadku naciśnij klawisz Windows + R, wpisz diskmgmt.msc, naciśnij Enter, a następnie jesteś w Zarządzaniu dyskami. Prawdopodobnie możesz znaleźć plik .vhdx już wymieniony jako dysk tutaj. Po prostu przypisz mu literę dysku. Jak to działa: Kliknij kopię swojego dysku twardego na liście woluminów, która nie zawiera litery dysku. To powinny być dane zamontowanego obrazu. Widać to na przykładzie: „Windows7_OS (C :)” oznacza aktualnie aktywną partycję systemową z dyskiem C :. Obok lub powyżej zobaczysz partycję o tej samej nazwie, ale bez litery dysku. To jest dostarczony wcześniej plik *.vhdx.

Tutaj plik obrazu pojawia się już w postaci wirtualnego dysku $ ('. MagnificPopup'). MagnificPopup ({
typ: 'obraz'
});

Kliknij prawym przyciskiem myszy znalezioną zamontowaną partycję i wybierz Zmień literę dysku i ścieżki. Kliknij Dodaj, a następnie wybierz literę, która nie została jeszcze przypisana, być może V dla «wirtualny». Kliknij OK, a następnie w Eksploratorze Windows pojawi się napęd V:. Stąd możesz teraz kopiować z powrotem poszczególne pliki. Dane użytkownika, które są w inny sposób przechowywane w „Dokumentach” lub „Obrazach”, powinny być tam dostępne, np. poprzez V: \ Użytkownicy \ TwojeNazwisko \ Dokumenty. (forum PCtipp)