November 24,2021

Kalkulator płytek drukowanych Odroid: przegląd konkurencji Raspberry

by Kolbowicz Marek

Od pięciu lat liczne komputery pokładowe próbują uplasować się obok odnoszącego sukcesy Raspberry Pi. Rodzina Odroidów była i jest szczególnie zajęta. Ten artykuł zawiera przegląd minikomputerów z Korei Południowej.

Wer meint, die koreanische Firma Hardkernel mit ihren diversen Odroid-Produkten („Open Droid“) sei ein typischer Raspberry-Trittbrettfahrer, liegt mindestens teilweise falsch. Die Firma gibt es schon länger und ihr erster Platinenrechner „Odroid-szt“ datiert aus dem Jahr 2011, also ein Jahr vor dem ersten Raspberry Pi. Richtig ist aber, dass Hardkernel früh und umtriebig auf den Erfolg des Raspberry Pi reagiert hat und seit 2012 die komplette Produktpalette als Raspberry-Konkurrenz ausrichtet. Der Raspberry-Boom veranlasste Hardkernel zur Fokussierung auf Miniserver und Platinenrechner. Die an sich vernünftige Kernstrategie war offenbar immer, für moderat höhere Preise deutlich mehr Leistung anzubieten als der Raspberry Pi. Die zahlreichen Odroid-Varianten der Jahre 2012 bis 2015 zeugen allerdings von hektischer Betriebsamkeit, die beim Konsumenten eine gewisse Ratlosigkeit hinterlässt, inwiefern sich die Produkte unterscheiden. Nachhaltigkeit und Weitblick war hier nicht zu erkennen und diverse Odroid-Projekte kamen und starben wie Eintagsfliegen: Die sehr lange Spalte „Obsolete products“ auf der Herstellerseite spricht für sich. Inzwischen hat Hardkernel seine Produktpalette konsolidiert.

Dziś łatwiej to przejrzeć, ale nadal wymaga bliższego przyjrzenia się. Na ten przegląd zasługują płyty Odroid, które obecnie są nadal w utrzymaniu, ponieważ przekonują jakością, a przede wszystkim składem komponentów. Wspomniana wyżej strona internetowa Hardkernel zawiera przegląd produktów producenta. Niemieckim dystrybutorem wszystkich desek i akcesoriów Odroid jest firma Pollin.

Płyta Odroid XU4 to nie tylko aktualny topowy model w gamie Hardkernel, ale także podstawa dla wariantów HC1, HC2 i MC1. Ośmiordzeniowy pracuje z dwoma czterordzeniowymi procesorami, z czterordzeniowym Cortex A15 z dwoma GHz lub bardziej ekonomicznym czterordzeniowym Cortex A7 z 1,4 GHz, w zależności od obciążenia. Dzięki dwóm GB pamięci RAM DDR3, płyta jest więcej niż odpowiednio wyposażona do pracy serwera.

Jeszcze bardziej decydujące dla przepustowości danych jest spójne połączenie USB 3.0 (dwukrotnie) z prawdziwym Gigabit Ethernet. Płyta nie osiąga teoretycznie możliwego 1000 MBit/s (125 MB/s), ale możliwe jest maksymalnie od 80 do 90 MB/s. Dzięki temu obsługa obrazów i filmów ISO jest szybkim zadaniem. Jako nośnik rozruchowy i systemowy można użyć zarówno typowej karty micro SD, jak i karty eMMC. Medium wybiera się za pomocą małego przełącznika na płytce drukowanej. Istnieją dwa złącza pinowe (30 plus 12) dla rozszerzeń i rozwiązań rękodzielniczych, ale nie są one kompatybilne z Raspberry i dlatego wymagają własnych rozwiązań produktowych. Płyta zużywa do 11 watów przy pełnym obciążeniu i około czterech do ośmiu watów podczas normalnej pracy.

Odroid XU4 als Desktop: Mit den genannten Spezifikationen ist die Platine ein idealer Datenserver für das private Netzwerk und Home Office . CPU, RAM, Mali-GPU T628 MP6 und HDMI-Port scheinen auch zum Einsatz als Desktop-Zweitrechner einzuladen, aber hier muss man nach unserer Erfahrung einige Einschränkungen akzeptieren. Das von uns getestete Ubuntu Mate 16.04.3 ist als Ersatzsystem durchaus akzeptabel, läuft aber nicht wirklich flüssig. Die Ladezeiten von großen Programmen wie Browser oder Libre-Office-Komponenten sind unbefriedigend. Alles, was mit grafischen Fenstern zu tun hat, reagiert etwas zäher als vom szt gewohnt, mit gelegentlichem Verschwinden des Mauszeigers und sporadischen Artefakten am Bildschirm. Selbst der deutlich schwächere Raspberry schlägt sich hier besser. Da die Hardware des Odroid XU4 an sich eine bessere Leistung verspricht, liegt es vermutlich an der mangelhaften Treiberanpassung.

Wentylator lub radiator: koncepcja chłodzenia Odroid XU4 była wielokrotnie krytykowana od czasu jego pojawienia się w 2015 roku. Klienci oczekują od komputerów z płytką drukowaną bezgłośnej, bezwentylatorowej pracy. XU4 jest standardowo wyposażony w wentylator, który kompensuje jego małe wymiary dużą prędkością. W trybie serwera działa zwłaszcza przy większych transferach danych i podczas uruchamiania, a bardzo często w trybie stacjonarnym. Wentylator nie jest głośny, ale nie można go usłyszeć ze względu na wysoką częstotliwość. Gdy jest używany jako serwer multimediów w salonie, może to być dość denerwujące, w zależności od wymagań.

Hardkernel zareagował teraz dwukrotnie: po pierwsze, jest wariant Odroid XU4Q z pasywnym radiatorem („Q” dla „cichy”) dla nowych klientów. Jest to trochę tańsze niż wersja z wentylatorem, ale trochę mniej wydajna, ponieważ XU4 częściej przełącza się na słabszy procesor A7. Każdy, kto już posiada XU4, może wymienić wentylator na pasywny radiator, który jest teraz sprzedawany jako osobne akcesorium za około osiem euro.

Cena i funkcje: Odroid XU4 kosztuje około 80 euro, XU4Q bez wentylatora około 75 euro. Są to jednak ceny, które nie są realistyczne: ponieważ jest tylko czysta płytka drukowana bez zasilacza, bez obudowy. Z obudową (osiem euro) i zasilaczem (dziesięć euro) całkowity koszt to niecałe 100 euro.

Octacore CPU Odroid XU4 z 2 GHz brzmi jak duża moc. Istnieją jednak dwie czterordzeniowe jednostki SŁABY, które w zależności od wymagań przełączają się na szybsze lub bardziej energooszczędne jednostki. Przede wszystkim jednak częstotliwości taktowania i liczby rdzeni procesorów SŁABY nie powinny być z grubsza utożsamiane z procesorami x86 komputerów szt i notebooków. Mała tabela pokazuje, że procesor Intel Atom w dziesięcioletnim netbooku wciąż wyprzedza czterordzeniowy procesor SŁABY Raspberry 3. Płyta Odroid XU4 wyraźnie pozostawia w tyle ten netbookowy procesor, ale nie zbliża się do procesorów do notebooków i komputerów szt. Nasze porównanie zostało przeprowadzone z Sysbench w wierszu poleceń.

ekwipunek

Architektura procesora

edytor

Sysbench *

szt

x86

Czteroosobowy Intel i7-2600 (3,4 GHz)

2,46

Nowszy notatnik

x86

Intel i5-3320 podwójny (2,6 GHz)

3.12

Starszy notatnik

x86

Podwójny procesor AMD Phenom (3,0 GHz)

10.34

Odroid XU4

SŁABY

Cortex A7 / A15 Octo (1,4 / 2,0 GHz)

24.24

Stary netbook

x86

Intel Atom N270 (1,6 GHz)

45,26

Raspberry Pi 3

SŁABY

Cortex A53 Quad (1,2 GHz)

46,43

Raspberry Pi 2

SŁABY

Cortex A7 Quad (0,9 GHz)

77,23

* mniejsze jest szybsze

„HC” oznacza „Home Cloud”. Te dwa warianty Odroida bazują na modelu XU4 i są wyposażone identycznie pod względem CPU, GPU, RAM i Gigabit Ethernet. Można zatem wziąć pod uwagę dowolny system operacyjny, z którym działa XU4. Zamiast szybkiego USB 3.0 (tylko jeden USB 2.0) jest interfejs SATA-3 dla dysku twardego lub SSD, który podobnie jak typowe urządzenia NAS wkłada się bezpośrednio do aluminiowej obudowy i tym samym podłącza. HC1 i HC2 wyraźnie skupiają się na małym, szybkim sieciowym urządzeniu pamięci masowej do celów prywatnych: Małe, ponieważ jest tylko jedno połączenie SATA - szybkie, ponieważ połączenie SATA i Gigabit LAN zapewnia nieco większą prędkość niż połączenie z USB 3.0. Uwaga: HC1 i HC2 nie mają złącza HDMI ani innego monitora: system można uzyskać i zarządzać tylko przez sieć z serwerem SSH lub Nginx / Apache (np. z systemem NAS Open Media Vault).

Cena i wyposażenie: Bezwentylatorowe i ciche HC1 i HC2 kosztują około 60 i 65 euro. Jedyną różnicą między tymi dwoma wariantami jest aluminiowa obudowa, która może pomieścić tylko 2,5-calowy dysk w małym HC1 i większy 3,5-calowy dysk twardy w HC2. Obudowa jest wliczona w cenę, ale podstawowy zasilacz (około ośmiu euro) od głównego dystrybutora, firmy Pollin, już nie.

„My Cluster One” (MC1) nie jest produktem dla przeciętnego konsumenta. Obudowa z dużym wentylatorem składa się z czterech rozebranych Odroid XU4, tworząc klaster komputerowy. Cztery płyty mają tylko Gigabit Ethernet i jedno USB 2.0. Oznacza to, że ani usługa serwera, ani dane wyjściowe monitora nie są realistyczne. MC1 nie staje się klastrem komputerowym bezpośrednio przez połączenia obudowy, ale przez sieć. Jedna płyta pełni rolę mastera, pozostałe trzy służą jako węzły. Instrukcje dotyczące nietrywialnego ustawienia są dostarczane przez wewnętrzny magazyn Odroid. Czteropłytowy klaster, który kosztuje około 260 euro, może następnie przeprowadzać złożone obliczenia matematyczne, i to szybciej niż stosunkowo drogie procesory x86.

Kolejny topowy model, Odroid N1, został zapowiedziany z sześciordzeniowym procesorem, który jest nawet potężniejszy od procesora XU4, z czterema GB pamięci RAM, nowszym procesorem graficznym Mail (T860MP4) i dwoma portami SATA-3. Dwa porty USB 3.0 i Gigabit Ethernet, podobnie jak w Odroid XU4, również powinny przynieść tę płytę, a tym samym pójść dalej w kierunku szybkiego NAS. Porty SATA powinny osiągnąć przepustowość ponad 400 MB/s, co zoptymalizowałoby wówczas jedynie transfer między dwoma podłączonymi dyskami, ponieważ przez Gigabit Ethernet limit wynosi 125 MBit/s. Płyta została ogłoszona na czerwiec/lipiec 2018, ale została zmiażdżona z powodu problemów z dostawą, jak ogłosił Odroid w poście na forum 22 czerwca 2018 r. Zamiast tego pracują teraz nad kolejnym topowym modelem, Odroid N2.

Większe warianty C postrzegają siebie jako nieco potężniejszych konkurentów Raspberry, ale z trudem mogą przetrwać obok niedawno wydanego Raspberry 3 B +. Odroid C1+ nie ma przekonujących przewag nad Raspberry pod względem procesora (czterordzeniowy, 1,5 GHz), GPU (Mali 450) i pamięci RAM (1 GB), a wartość Gigabit Ethernet jest odwzorowywana przez cztery porty USB 2.0 które spowalniają przepustowość do 25 do 30 MB/s. Wydajność we/wy jest zatem porównywalna z najnowszym Raspberry (patrz ramka). W takiej sytuacji lepiej postawić na oryginał. Odroid C2 ma nowocześniejszy procesor (Cortex-A53) i dwa GB pamięci RAM, ale ograniczenia wydajności I/O również obowiązują tutaj.

Cena i cechy: Odroid C1+ i C2 kosztują 45 i niecałe 60 euro. Ceny w Pollin nie obejmują zasilacza (pięć euro) ani obudowy (siedem euro).

Raspberry otrzymał aktualizację w połowie marca. Model Raspberry Pi 3 B + jest już dostępny w odpowiednich sklepach z elektroniką w zwykłej cenie nieco poniżej 40 euro. Częstotliwość zegara czterordzeniowego procesora wzrosła z 1,2 do 1,4 GHz. Bardziej decydujące są jednak innowacje w module radiowym i porcie Ethernet: Raspberry przesyła teraz szybciej zgodnie z aktualnym standardem 802.11ac, a oprócz poprzedniego 2,4 GHz również w zakresie częstotliwości 5 GHz. Nowy port Gigabit Ethernet jest równie niezwykły: jest to niewątpliwie komponent, którego klienci Raspberry od lat chcieli najbardziej. Jest to jednak kompromis, który nie zadowoli wszystkich: Ponieważ dane z połączenia Ethernet przebiegają przez interfejs USB 2.0, przepustowość 1000 Mbit/s jest zmniejszona do maksymalnie 320 Mbit/s USB 2.0. W życiu codziennym Raspberry w tej konstelacji z trudem poradzi sobie z więcej niż 250 MBit/s, czyli około 30 MB/s. Jest to znaczący wzrost w porównaniu do poprzedniego Fast Ethernetu z szybkością 100 MBit/s (około 12,5 MB/s), ale oczywiście nie jest to gigabitowa sieć LAN, na którą liczyliśmy. Oryginalny Gigabit Ethernet będzie dostępny najwcześniej wraz z Raspberry 4, który ma pojawić się w 2019 roku.

Wskazówka dotycząca czytania Nowe Raspberry Pi 3 Model B+: WLAN-AC 5 Ghz, BT 4.2 i Gbit-LAN

Odroid C0 ist ein extrem reduzierter C1+ und systemkompatibel mit diesem. Anders als der C1+ richtet sich die kleinste C-Variante aber ausschließlich an Elektronikbastler. Abgesehen vom HDMI-Ausgang ist die Platine praktisch unbestückt. Ethernet gibt es nicht, USB-Ports und GPIO-Pins können von Bastlern bei Bedarf manuell nachgerüstet werden. Die 16-Gramm-Platine bietet für circa 35 Euro praktisch nur die CPU (SŁABY Cortex-A5, Quadcore mit 1,5 GHz), Mali-GPU, HDMI-Port und einem GB DDR3-RAM.

W przypadku, gdybyś pominął odniesienie do WLAN w powyższych opisach: Płyty Odroid właściwie nie mają na pokładzie chipa radiowego. Jest to ostatecznie logiczne, ponieważ typowe zadania serwera XU4 lub HC1 mają sens tylko w przypadku Ethernetu. Jeśli nadal potrzebujesz Wi-Fi, musisz doposażyć to za pomocą klucza USB Wi-Fi. Pałki z twardym rdzeniem są trudno dostępne w Niemczech i musiałyby być zamawiane bezpośrednio w Korei Południowej. Jednak płyty będą również akceptować każdy inny klucz Wi-Fi USB kompatybilny z Linuksem, taki jak Edimax EW-7811UN, Asus N10 Nano lub CSL 300. Hercules 300 N mini, który nam się przytrafił, również działał od razu.

Istnieje przyzwoity wybór systemów operacyjnych Linux i Android dla wszystkich płyt Odroid, które wystarczy pobrać i zapisać na micro SD za pomocą zwykłych narzędzi (Etcher, dd, Win 32 Disk Imager). Jednak droga do właściwych systemów nie jest optymalnie zorganizowana, ponieważ na stronie głównej producenta nie można znaleźć tego, czego szukasz. Punktem kontaktowym jest raczej wiki, do której można również dotrzeć za pośrednictwem strony głównej (jeśli wiesz, dokąd się udać).

Tutaj znajdziesz modele płyt w lewej kolumnie, pod każdym modelem wpis "os_images". Pojawiają się tutaj oficjalne obrazy Androida i Linuxa, a także nieoficjalne „obrazy systemu operacyjnego innych firm”. Dzięki obrazom hardkernel jesteś po bezpiecznej stronie, ale zdecydowanie warto sprawdzić nieoficjalne systemy: są to między innymi ciekawe systemy specjalne, takie jak Libre Elec, Open Media Vault, Volumio, Kali Linux czy Diet Pi.

  • Kolbowicz Marek
  • November 24,2021

Leave a Reply